Αρκαδία V - Πνευματικό Εμβατήριο

Από το ημερολόγιο εξορίας – Ζάτουνα του συνθέτη

Σημείωση: Κάθε έργο συμπληρώνεται διαρκώς έως ότου τελειοποιηθεί πλήρως.

Πνευματικό Εμβατήριο (Αρκαδία V, 1969)

Σύνθεση: Φεβρουάριος 1969, Ζάτουνα
Ποίηση: Άγγελου Σικαλιανού
Ηχογράφηση: 1970, Albert Hall - Λονδίνο
Ερμηνευτές: Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης, Γιάννης Θεοχάρης
London Symphony Orchestra, Χορωδία της New Opera London, ανδρική χορωδία Ουαλλών ανθρακωρύχων

Διεύθυνση: Μίκη Θεοδωράκη

Polydor (France) και Εterna (DDR)

2.Πνευματικό Εμβατήριο: Ι. Σαν έριξα (Andante mosso) add
3.Πνευματικό Εμβατήριο: ΙI. Γιγάντιες σκέψεις (Allegro, Tsamikos) add
4.Πνευματικό Εμβατήριο: ΙΙΙ. Κ' είπα (Allegro) add
5.Πνευματικό Εμβατήριο: ΙV. Ομπρός βοηθάτε (Tempo di Marcia) add
6.Πνευματικό Εμβατήριο: V. Ομπρός οι δημιουργοί (Andante mosso) add
7.Πνευματικό Εμβατήριο: VI. Σιμώνει ο νέος (Andante mosso) add
8.Πνευματικό Εμβατήριο: VII. Έτσι σαν έριξα (Lento) add

Φεβρουάριος 1969

Μιλάει ο Σεφέρης. Ακολουθεί η Συνοδινού. Να ΄ναι τάχατες γλυκοχάραμα; <<Ομπρός οι δημιουργοί>>. Ακούω την χάλκινη φωνή του Άγγελου Σικελιανού. Τον βλέπω, γιγάντιο άγγελο, να περνά και να ξαναπερνά. Τον βλέπω να περπατά μέσα στους πολύβοους δρόμους. << Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα>>. Ο στίχος του Σικελιανού με τυλίγει σ’ ανεμοστρόβιλο.

Έξω χιονίζει. Είμαι μόνος.

Οι φρουροί τουρτουρίζουν. Τους φωνάζω.

Μέσα έχω ζεστασιά. Τους κερνώ τσικουδιά, καρύδια και σύκα. Βγά-ζουν τις χλαίνες.

Κάθομαι στο πιάνο και συνθέτω. Γουρλώνουν τα μάτια. << Για ξαναπαίχτο…>>

Το ξαναπαίρνω από την αρχή και προχωρώ. Κερνώ τσικουδιά. Το χιόνι σκέπασε τις καρυδιές. Σταματώ και γράφω στο χαρτί.

Νυχτώνει.

- Δεν θα πάμε στο καφενείο;

- Παίξε κι άλλο!

Παίζω κι άλλο. Προχωρώ. Γράφω.

Άδειασε το μπουκάλι. Το χιόνι σταμάτησε. Βγαίνουμε ροδοκόκκινοι. Γιομάτοι οινόπνευμα και μουσική. Ανοίγουμε δρόμο στο πάναγνο χιόνι. Μπαίνουμε στο καφενείο.

- Γιάννη, κερνώ όλο τον κόσμο.

- Τι έπαθες, παντρεύεις κανέναν; μου λέει ο Χρόνης.

- Πάντρεψα τη μουσική μου με τον Σικελιανό.

- <<Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο>>, λέει ο φρουρός.

- Τότε κερνώ κι εγώ. Πάμε στου Νικήτα για μεζέ; Φωνάζει ο Λάμπης.[*]

Όμως είμαι ακόμα στην αρχή.

Την άλλη μέρα και την παράλλη μένω κλεισμένος. Οι φρουροί ρωτούν. Ενδιαφέρονται, συζητούν, ανεβαίνουν ν΄ακούσουν.

Κι ο Λάμπης μου κουβαλάει φαί, να μην πεθάνω από την πείνα. Με βλέπουν πως δεν είμαι του κόσμου τούτου και με συμπαθούν.

Το χιόνι έχει φτάσει ένα μέτρο.

Ανοίγω την μπαλκονόπορτα. Ο αέρας είναι κρύσταλλο. Οι φρουροί έχουν ανάψει φωτιά μπροστά στης Φωτεινής.

-Έ, λοιπόν;

-Τέλος!

(Από το ημερολόγιο εξορίας – Ζάτουνα του συνθέτη)

[*] Ο Ζατουνίτης Λάμπης Μπιτούνης ήταν ο μόνος που με άδεια της χωροφυλακής είχε δικαίωμα να συναναστρέφεται τον Μίκη Θεοδωράκη. Όλοι οι άλλοι δεν επιτρεπόταν ούτε να τον χαιρετούν…

PHOTOS